Integreren als Banana Bender

Lieve allemaal,

Het is alweer even geleden dat jullie van me gehoord hebben en dat komt omdat ik erg druk ben geweest - wat een verrassing! Ik heb de afgelopen weken veel gedaan, dus om het overzichtelijk te houden (voor zowel jullie als mijzelf), zal ik verschillende reisverslagen maken. Geen zorgen, er zitten later foto's bij.

Goed, laat ik maar beginnen met m'n dagelijkse bezigheden van de laatste tijd. Ik heb tijd besteed aan het zoeken naar een baan, maar op het moment wil het nog niet zo lukken. Zo ongeveer elke werkgever vraagt naar een nogal specifieke combinatie van ervaring en kwalificaties en het is moeilijk om alsnog, als iemand die pas afgestudeerd is, aan een baan te komen - ik sprak hier toevallig gisteren nog een Australische jongen, Ben, over. Het is niet alleen voor mij een probleem, maar ook voor de Australische jongeren, die veel tijd en moeite moeten besteden aan de zoektocht naar werk, en vaak tevergeefs. Of dit een gevolg is van de economische crisis of de veeleisendheid van werkgevers ben ik nog niet helemaal achter. Op een gegeven moment had ik gesolliciteerd naar een administratieve baan voor een not-for-profit organisatie, wat echt perfect was geweest; goed salaris, precies 6 maanden en werk gerelateerd aan het goede doel, wat ik prima vind passen bij waar ik als persoon voor sta. Jammer maar helaas, ze waren op zoek naar iemand met "een meer passende combinatie van kwalificaties". Zucht.

Nu werd ik een half uur later opgebeld door de recruitment agency die verantwoordelijk was voor de assignment; of ik op zoek was naar werk en geïnteresseerd was in een gesprek bij Pure Source Recruitment. Natuurlijk was ik dat, want op dat punt begon ik vrij gefrustreerd te raken met de banenjacht. Om een lang verhaal kort te maken, ik ben op gesprek geweest en dat ging prima. De consultants zijn allemaal ontzettend aardig en behulpzaam. Oh, ik moest trouwens ook een "skill test" doen, iets wat ik van tevoren helemaal niet wist, dus ik had wel zoiets van, slik. Zowel de test als de uitslag viel achteraf heel hard mee. De test bestond uit drie delen en het doel was vast te stellen van welk niveau je vaardigheden met MS Excel, MS Word en typen zijn. Nu was de test soms wat stom opgezet - je kon bijvoorbeeld geen short-cuts gebruiken en sommige handelingen zijn op meerdere manieren op te lossen, maar werden dan alsnog fout gerekend omdat het niet voldeed aan wat het systeem als 'correct' bestempelde - maar ik heb alle testen ver boven gemiddeld afgelegd. Met m'n typen zat ik zelf maar één procent onder 'excellent' (60 woorden per minuut, jaja), dus met wat oefening op een ander keyboard in plaats van dat oude reliek daar zal ik wel helemaal goed zitten. Die dag heb ik Brisbane op eigen houtje wat verder verkend. Wat een stad... het is heerlijk.

Naast het zoeken naar werk ben ik natuurlijk ook met andere dingen bezig. Onder andere mijn integratie als een echte Banana Bender. Wat is dat, hoor ik iedereen vragen... dat zijn de mensen die rechte bananen krom maken. Ik bedoel, wie heeft er ooit rechte banenen gezien. Nee, Banana Benders is de bijnaam voor Queenslanders, ofwel mensen die in Queensland wonen. Ik verwacht dat de naam afgeleid is van de wijdverspreide fruitteelt in de staat Queensland, en dus met name bananen. Ja, ik begin het zo langzaam aan te leren; ik heb een Go-card, vraag aan iedereen "how're you?" (of "how're you going?", even wennen) bij het begroeten, heb Lamingtons, Tim Tams, patat op brood, en ice cream met Milo gehad en ben nu al een aantal keer bij de RSL geweest. Aan de Vegemite sandwiches en het adopteren van een Australisch accent (die Mick voortdurend probeert uit te lokken, no such luck) heb ik me nog niet gewaagd.

Inmiddels doe ik ook al enkele weken mee aan de familieavonden, als een soort van geadopteerd gezinslid. Maandagavond is Trivia avond. Dit kan je het beste vergelijken met een pubquiz, maar dan zonder pub, voor zover dat logisch is. Het klinkt misschien wat suf, maar ik kijk er elke keer naar uit, want het is altijd erg leuk en je kan er geld mee verdienen. Niet dat we zoveel succes hebben; we hebben al één keer de "Wooden Spooners" prijs in handen gekregen; een prijs voor het verliezende team met de minste punten. That's us. Ons team varieert van week tot week; het ligt eraan wie tijd heeft om mee te gaan - de ene keer zijn we met z'n drieën, de andere keer met z'n zessen. Vooral Helen is erg blij dat ik, als Europeaan die veel weet over landen, vlaggen en geografie (dat valt nog tegen), erbij ben, als ik het zo hoor. Dinsdagavond is filmavond. Ik mag dan met Rob, Mick, hun vader en hun oude buurman John mee naar de bioscoop. Ellie is er ook bij als ze tijd heeft en niet te druk is met haar studie. Elke week gaan we naar een andere film, maar sinds dat ik er ben, vinden ze dat ze nog geen goede film gezien hebben, dus dat is, uiteraard, mijn schuld, haha.

Al met al heb ik het nog steeds ontzettend naar m'n zin hier. Van heimwee of eenzaamheid heb ik (nog) niet veel last, al mis ik jullie wel!

Ik ga me voorbereiden op het schrijven van het volgende reisverslag. Jullie horen snel weer van me.

Liefs, x

Sabine